خطت که کتابهٔ جمالست

ماهی تو و مشتریت مهرست

آن خال سیاه هندو آسا

از مویه تنم بسان مویست

آنجا که توئی اگر فراقست

در عالم صورت ار چه هجرست

آنرا که نبوده است حالی

هر چند که مهر رازوالیست

خواجو که شد از غمت خیالی