ایکه لبت آب شکر ریختست

نقش ترا خامهٔ نقاش صنع

ساقی از آن آب چو آتش بیار

با تو محالست برآمیختن

در سر زلف تو ز آشفتگی

خانهٔ دل عشق بتاراج داد

خون دل از دیدهٔ خواجو مگر