شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۳۳۴
خاقانی
خاقانی( غزلیات )
88

غزل شمارهٔ ۳۳۴

تب ها کشم از هجر تو شب های جدائی
تب ها شودم بسته چو لب ها بگشایی
با آنکه دل و جانم دانی که تو را اند
عمرم به کران رفت و ندانم تو که رایی
از غیرت عشق تو به دندان بگزم لب
گر در دلم آید که در آغوش من آیی
گفتی ببرم جان تو، اندیشه در این نیست
اندیشه در آن است که بر گفته نپایی
شد ناخن من سفته ز بس کز سر مژگان
انگشت مرا پیشه شد الماس ربایی
خاقانی از اندیشهٔ عشق تو در آفاق
چون آب روان کرد سخن های هوایی