بس کن ای دل که کار من کردی

که ره جان به پای تن کردی

که شکار آهوی ختن کردی

قصد خورشید غمزه زن کردی

آه من آسمان شکن کردی

در پری خانه چون وطن کردی

برگ صد سالم از حزن کردی

خود به خود قصد سوختن کردی

هر سر شاخ بابزن کردی

از که نالی که خویشتن کردی

که سر اندر سر دهن کردی

تو همه تکیه بر سخن کردی