شب است این یا غلط کردم که عید روزگار است این

مرا در ناف شب دانم بهشتی آشکار است این

چو جانم در سماع آمد که یارب وصل یار است این

ز هفتم پرده رخ بنمود گوئی نوبهار است این

که چون خلخال ما هم زرد و هم نالان و زار است این

که گر جم را نگین است آن نگینش را نگار است این

رقیبش گفت پندارم لب تبخاله دار است این

قصاص خون همی خواهم چه جای زینهار است این

گرفتم در برش گفتم که ماهم در کنار است این

که این مایه ندانی تو که ما را یار غار است این

به فر خسرو عادل نکوتر یادگار این