از گشت چرخ کار به سامان نیافتم

زین روزگار بی بر و گردون کژ نهاد

نطقم از آن گسست که همدم ندیده ام

از قبضهٔ کمان فلک بر دلم به قهر

خوانی نهاد دهر به پیشم ز خوردنی

بر ابلق امید نشستم به جد و جهد

بر چرخ هفتمین شدم از نحس روزگار

پشتم شکست چرخ که رویم نگه نداشت

در مصر انتظار چو یوسف بمانده ام

گوئی سکندرم ز پی آب زندگی

ز افراسیاب دهر خراب است ملک دل

گویا ترم ز بلبل لیکن ز غم چو باز

خاقانیا تو غم خور کز جور روزگار

داد سخن دهم که زمانه به رمز گفت