ز شادی ارغوان با گل شراب وصل می نوشد

مگر نرگس نمی داند که خون لاله می جوشد

مگر سوسن نمی داند که عاشق پند ننیوشد

گل اندر لکهٔ زمرد ز حجله رخ همی پوشد

سرانگشت تو بخراشد دلم در سینه بخروشد

کلاهت لاله برگیرد قبایت سرو درپوشد

به دل مهرت خرد حالی به صد جان باز نفروشد

که آن بی عقل را بینید چون با باد می کوشد