جز آفتاب که چون من درم خریدهٔ اوست

که صورت کرم امروز آفریدهٔ اوست

که چون غلام حبش داغ برکشیدهٔ اوست

که جان به قالب امید در دمیدهٔ اوست

حنوط جیفهٔ ظلمی که سر بریدهٔ اوست

ز بخت بالغ بیدار خواب دیدهٔ اوست

ثنای او که صف بخل بر دریدهٔ اوست

بسان بند دواتی که پیش دیدهٔ اوست

زبان سیاه تر از کلک سر کفیدهٔ اوست

نگفته من به زبان از دلم شنیدهٔ اوست