هم چنین فرد باش خاقانی

چه کنی غمزهٔ کمانکش یار

یار، مویت سپید دید گریخت

آری از صبح دزد بگریزد

بر سرت جای جای موی سپید

سایبان است بر تو بخت سپید

گرچه مویت سپید شد بی وقت

تنگ دل چون شوی ز موی سپید

شب کوته که صبح زود دمد

تو جهان خور چو نوح مشکن از آنک

طعن نادان نصیحت داناست

نام بردار شرق و غرب تویی