الصبوح ای دل که از کار دو عالم فارغیم

و آن دگر عالم گرو دادیم و از کم فارغیم

ما چنان کز عقل بیزاریم از آدم فارغیم

ما که ترک عقل گفتیم از همه غم فارغیم

چون سلیمان حاضر است تخت و خاتم فارغیم

ما به دریا نیم مستیم و ز همدم فارغیم

ما که می پیدا خوریم از کار محرم فارغیم

جام جم بر سنگ زن کز جام و از جم فارغیم

ما خراب دوستیم از طاق و طارم فارغیم

هرچه زخم آید ببوسیم و ز مرهم فارغیم

ما نه دین داریم و نه دل وز شما هم فارغیم

ما هم از دام تو دوریم و هم از دم فارغیم

از امید جنت و بیم جهنم فارغیم

باده ده کز کعبه آزاد و ز زمزم فارغیم