کاروان رفته و ما بر سر راه سفریم

سفری دور و دراز است ولی بی خبریم

وه چه ما غافل و مستیم و چه کوته نظریم

اینقدر دیده نداریم که بر خود نگریم

ما به تدبیر سرا ساختن و بام و دریم

لیک جز پیرهن گور ز دنیا نبریم

خرم آن روز که این رخت بر آن خانه بریم

دست ما گیر که درماندهٔ بی بال و پریم

خیر گردان تو که ما در طلب خواب و خوریم