99
شمارهٔ ۸۹ - قصیده
در کفم نیست آنچه می باید
در دلم نیست آنچه می شاید
هیچ در صبر دل نبندم از آنک
دانم از صبر هیچ نگشاید
غم گساری در ابر می جویم
برق او دید هم نمی شاید
صد جگر پاره بر زمین افتد
گر کسی دامنم بپالاید
تا من از دست درنیفتم، چرخ
ننشیند ز پای و ناساید
دامن از اشک می کشم در خون
دوست دامن به من کی آلاید
سخت کوش است آه خاقانی
مگر این چرخ را بفرساید