103
شمارهٔ ۸۸ - قصیده
نه دل از سلامت نشان می دهد
نه عشق از ملامت امان می دهد
نه راحت دمی همدمی می کند
نه محنت زمانی زمان می دهد
قرار جهان بر جفا داده اند
مرا بیقراری از آن می دهد
دو نیمه کنم عمر با یک دلی
که از نیم جنسی نشان می دهد
همه روز خورشید چون صبح دم
به امید یک جنس جان می دهد
فلک زین دو تا نان زرد و سپید
همه اجری ناکسان می دهد
به خوش کردن دیگ هر ناکسی
به گشنیز دیگ آن دو نان می دهد
مرا چشم درد است و گشنیز نیست
تو را توتیا رایگان می دهد
مگو کاسمان می دهد روزیم
که روزی ده آسمان می دهد
فلک خاک بیزی است خاقانیا
که روزیت ازین خاکدان می دهد
خود او را همین خاکدان است و بس
کز این می ستاند بدان می دهد