کوه رحمت را اساس از گوهر کان دیده اند

مصنع او کوثر و سقاش رضوان دیده اند

مشتری صفوت که در وی حوت و سرطان دیده اند

کوه قاف و نقطهٔ فا هر دو یکسان دیده اند

دیده بانانی که عرض از کوه لبنان دیده اند

همچو شمع از اشک غرق و خشک دامان دیده اند

شامگه خود را به هفتم چرخ مهمان دیده اند

ابر در افشان و خورشید زر افشان دیده اند

چون نماز دیگری بهر سلیمان دیده اند

لاجرم حاج از حد بابل خراسان دیده اند

آتشی را از انا گفتن پشیمان دیده اند

رانده ای را بر امید عفو شادان دیده اند

خود به عهد نوح هم آدینه طوفان دیده اند

عفو حق را از خطای خلق نسیان دیده اند

انسی و جنی و شیطانی مسلمان دیده اند

هر چه در شش صد هزار اعداد نقصان دیده اند

زین شرف کامسال اهل شام و ایران دیده اند

دولتی کز حج اکبر حاج کیهان دیده اند

نز خفاجه بیم و نز غزیه عصیان دیده اند

نیم شب مشعل به مشعر نور غفران دیده اند

لیک قربان خواص از نفس انسان دیده اند

سرخی سنگ منی کز خون حیوان دیده اند

جرم کیوانش چو سنگ مکی افسان دیده اند

سوی تیغ حاج پویان و غریوان دیده اند

گفته وقت کشتن و حق را زباندان دیده اند

سنگ را کانداخته بر دیو غضبان دیده اند

عرش را بر گرد کعبه طوف و جولان دیده اند

و آسمان را در طوافش هفت دوران دیده اند

رکن پنجم هفت طوف چار ارکان دیده اند

هم بر آن ترتیب کز سادات و اعیان دیده اند

هم بر آن آئین که حج را ساز و سامان دیده اند

ختم اعمال و فذلک های دیوان دیده اند

چشمهٔ حیوان به تاریکی گروگان دیده اند

دوستان کعبه از غوغا دو چندان دیده اند

مهرهٔ جاندار و اندر مغز ثعبان دیده اند

جای شیران را سگان سور سکان دیده اند

عقل را پیرانه سر در ام صبیان دیده اند

مصطفی را شحنه و منشور قرآن دیده اند

پیش صدر مصطفی ثانی حسان دیده اند

بخ بخ آن تازی سگی کش پارسی خوان دیده اند