دیده را از شوق کعبه زمزم افشان دیده اند

کعبه را هر هفت کردهٔ هفت مردان دیده اند

ماه ذی القعده به روی دجله تابان دیده اند

دجله را پر حلقهٔ زنجیر مطران دیده اند

قصر کسری و زیارتگاه سلمان دیده اند

از نکونامی طراز فرش ایوان دیده اند

بر در ایوان نه زنجیر و نه دربان دیده اند

بر سر دندانه های تاج گریان دیده اند

موقف الشمس و مقام شیر یزدان دیده اند

همچو جیش نحل جوش انسی و جان دیده اند

پشت خم در خدمت آن شیر مردان دیده اند

هم تنور غصه هم طوفان احزان دیده اند

از سم گوران سر شیران هراسان دیده اند

اختران شب پلاس و چرخ کوهان دیده اند

تا شکر ریز عروسان بیابان دیده اند

زقه هاشان از درای مطرب الحان دیده اند

پاره ها خلخال و مشاطه شتربان دیده اند

سنگ را از خون بکری رنگ مرجان دیده اند

بر هم افتاده چو میگون لعل جانان دیده اند

نی نشانی از می و ساقی و می دان دیده اند

باز جوزایی دو کفه شکل میزان دیده اند

وز دو سو چون مشرفین او را دو زهدان دیده اند

در یکی محمل دو تن هم پای و هم ران دیده اند

وز پی حاجش دلیل ره فراوان دیده اند

واقصه سرحد بحر و مکه پایان داده اند

پای شیبی کان عقوبت گاه شیطان دیده اند

جای خون ریزان چو نرگس زار نیسان دیده اند

شیر مادر دختر و گشنیز پستان دیده اند

خیش خانه کسری و سرداب خاقان دیده اند

کم ز جزم نحویان بر حرف قرآن دیده اند

پر طاووس بهشتی را مگس ران دیده اند

صد هزار اشکال اقلیدس به برهان دیده اند

کوس را از زیر دستان زیر و دستان دیده اند

بر زباله جای استسقای باران دیده اند

پیش یوسف گرسنه چشمان کنعان دیده اند

سنگ و ریگ ثعلبیه بید و ریحان دیده اند

شاف شافی هم ز حصرم هم زرمان دیده اند

بر در فید آسمان را منقطع سان دیده اند

کاندر او ز آب و گیا قحط فراوان دیده اند

کز تیمم گاه صد نیلوفرستان دیده اند

برکها را برکه های بحر عمان دیده اند

دیو را زو در شکنجهٔ حبس خذلان دیده اند

ناف باحورا به حاجر ماه آبان دیده اند

در سمیرا سدره بر جای مغیلان دیده اند

سالکان از نقره کان و از عسل شان دیده اند

حاج زیر پای فرش سندس الوان دیده اند

سرخی رنگ حنا در نوک مژگان دیده اند

چون خم تاج عروسان از شبستان دیده اند

جون سحای نامه یا چون عین عنوان دیده اند

بس دواء المسک و تریافاکه اخوان دیده اند

خار و حنظل گل شکرهای صفاهان دیده اند

نفخهٔ صور اندر این پیروزه پنگان دیده اند

شیرهٔ بستان قرین شیر پستان دیده اند

در زقومش هم دو پستان هم سپستان دیده اند

زعفران رخ حنوط نفس ایشان دیده اند

از هو الله بر خدنگ آه پیکان دیده اند

تا ز دندانه کلیدش سین سبحان دیده اند

حنظل مخروط را نارنج گیلان دیده اند

خاک غرقاب مصحف را که عطشان دیده اند