صبح دمان دوش خضر بر درم آمد به تاب

از قدمش چون فلک رقص کنان شد زمین

پیک جهان رو چو چرخ، پیر جوان وش چو صبح

علم چهل صبح را مکتبی آراسته

نکهت و جوشش ز عشق مشک فشان از فقاع

دید مرا مست صبح با دلم از هر دو کون

آبلهٔ سینه دید زلزلهٔ آه من

گفت دمیده است صبح منشین خاقانیا

زادهٔ خاطر بیار کز دل شب زاد صبح

خاطر تو مرغ وار هست به پرواز عقل

خیز به شمشیر صبح سر ببر این مرغ را

شاه عراقین طراز کز پی توقیع او