کرد صراحی طلب، دید صبوحی صواب

من شده از دست صبح دست بسر چون رباب

بر نمکش ساختم مردم دیده کباب

عیسی و آنگه الم جنت و آنگه عذاب

عقل بر آن چاه و آب صرف کنان جاه و آب

وز دو لب باده رنگ سرکه فشان از عتاب

کرد چو صبح نخست روی نهان در نقاب

حجله برانداخت صبح حجره بپرداخت خواب

زر و سر اینک ز من سکه رخ برمتاب

صبح خرد چون دمید آب شود کار آب

دشنه مکش هم چو صبح تشنه مکش چون سراب

کفت نقاب هست صب حدم و ماه تاب

منطق مرغ شناس شاه سلیمان رکاب

رهرو صبح یقین رهبر علم الکتاب