اینک مواقف عرفات است بنگرش

دهلیز دار ملک الهی است صحن او

نوار لله از تف نفس و آه مشعلش

پوشندگان خلعت ایمان گه الست

گردون کاسه پشت چو کف گیر جمله چشم

از اشکشان چو سیب گذرها منقطش

از بس که دود آه حجاب ستاره شد

بل هفت شمع چرخ گداران شود چو موم

جبریل خاطب عرفات است روز حج

سرمست پختگان حقیقت چو بختیان

با هر پیاده پای دواسبه فلک دوان

در پای هر برهنه سری خضر جان فشان

تا پشت پای سوده لباس ملک شهی

خاک منی ز گوهر تر موج زن چو آب

آورده هر خلیل دلی نفس پاک را

استاده سعد زابح و مریخ زیر دست

گفتی از انبیا و امم هر که رفته بود

قدرت رحم گشاده و زاده جهان نو

زمزم بسان دیهٔ یعقوب زاده آب

بل کافتاب چرخ رسن تاب از آن شده است

و آن کعبه چون عروس کهن سال تازه روی

خاتونی از عرب، همهد شاهان غلام او

خاتون کائنات مربع نشسته خوش

اندر حریم کعبه حرام است رسم صید