گفت بِسمِ اللّه رَحمانَ الرَحِیم

این سخن از اوست کی باشد زمن

جمله نور واحده ، خود احمدند

بود را آورد از آن اندر نمود

تا بگیرد از محبّت دست ما

که یکی زانها ولیّ حق علیست

مدح او با سوز و آه آورده ام

رو ببین در هَل اَتی و اِنّما

کی کسی جز حق به وصفش قادر است

می پذیرد هدیه ای از دست مور

بر ضعیفی لطف و احسان می کند

او گلی از گُلِستان احمدی است

در خدا فانی شدند و باقی اند

دمبدم از خالق ملک وجود

غیر ایشان قطب نبود هیچکس

گشته از ایشان بسی مبهوت و مات

آمد از غیبت چنین اندر شهود

هر کجا که بگذری کوی وی است

در دلخود یافت نور ذوالجلال