ای دهان تو قند و لب همه می

تیر از آن قد نهاده سر بگریز

راز ما فاش کرد خون سرشک

سوختی جان ما به غمزه و زلف

آفتاب از جمال تو خجل است

زندگی بافت از لب تو کمال