ای دل این بیچارگی و مستمندی تا یکی

بر دل پرخون من بگریست امشب چشم جام

از هواداران ما و تو چو مستغنی است یار

پیش قد بارهای سرو سهی شرمی بدار

با تو خود را کرد مانندی گل از باد هوا

غمزه جادویت از ما چند پوشاند نظر

گونیم هردم که بیرون شو کمال از شهر ما