بدیده سوی تو حیف آیدم گذر کردن

نهادهایم همه سوی آستان تو روی

لب تو همدم ما چون بریم از آن سر زلف

دعای جان تو گویم همیشه پیش رقیب

رقیب تیز کند گفتی از برای تو تیغ

از بیم آنکه بدرمان حوالتم نکنی

علاج درد خود ار پرسی از طبیب کمال