من طاقت دوری ز رخ یار ندارم

صد بار فزون چاکر درگاه خودم خواند

آه از من دلخسته که می میرم و در دست

با عشق بر آمیختم و ترک خرد گفت

خواهم که به روی تو کنم روزه شبی را

گر مرتبه خدمت سگبان نو یابم

گویند کمال از سر کویش سفری کن