آتش جان در تو و خشک دو عالم میزنم

با من مسکین که لاف عشق محکم میزنم

خان و مان دیده را از گریه بر هم میزنم

من بدین گونه گناهش نیز هر دم میزنم

بر درت پیوسته آب از چشم زمزم میزنم

آن سلیمانم که لاف از تخت و خاتم میزنم