سر که بر پای تو بنهادم از آن بردارم

بعد ازین رخ بنهم بر کف پای تو نه چشم

چون شود بیبر کت هرچه شمارند آن را

دزد در خواب برد رخت عجب چون دزدید

شد دو چشم تو ز نادیدن رویت بیمار

نقش بر آب زدن گرچه نبندد صورت

تو به رخ ماه و خوری بر رخ تو چشم کمال