تیری ز غمزه بر جگر از من دریغ داشت

دردا که مرهم دگر از من دریغ داشت

کان در رقیب بد گهر از من دریغ داشت

تا خاک کوی و کرد در از من دریغ داشت

سردی نگر که این خبر از من دریغ داشت

طالع نگر که بیشتر از من دریغ داشت

وین طرفه کان دو لب شکر از من دریغ داشت