کز نسیم او ز هر سو بوی جان برخاسته است

از درون سرو فریاد و فغان برخاسته است

دودها اینک ز جان عاشقان برخاسته است

ظاهرا این گرد هم زان بوستان برخاسته است

بر سر صدری که این بنشیند آن برخاسته است

با وجودش نام هستی از میان برخاسته است

سر چه باشد از سر جان و جهان برخاسته است