که سیری نیست از رویت مرا چندانکه میبینم

نه بیند که به خواب اکنون که آید سر به بالینم

چو مه گشت از نظر غایب به رفت از دیده پروینم

برد هر کس حسد بر من مکن تعظیم چندینم

که جان بر یک سر موی تو نتوانم که بگزینم

ورق را سرخ روئیهاست از گفتار رنگینم

اگر بیدل نیم جانا من از عشق تو بیدیم