دل دگر غم دارد از تو جان دگر

این چه اشک است این مرا باران ز چشم

این چه خندیدن چه شیرینیه لب است

ناصحم گفتا به خوبان دل منه

ای خوش آن ساعت که تو دشنام من

ما به دلبند از ازل بستیم عهد

در وفا کم خواندی آن مه را کمال