ز ماهتاب جمالت ز ماه تاب رود

تو آن دری که از پیش نظر اگر بروی

مکن به خونه دلم چشم سرخ زآنکه کسی

بحسرتت نگرم سوی گل ولی به سراب

کشیدم از نو جفای جهان که می دانست

چو رفت در سر او سر نو هم برو ای جان

کمال چشم تو گر میپرده شب هجران