زلفت که بر سمن گرهی عنبرین زند

مهریست نقش خاتم دولت که آفتاب

حیف است اگر به خاک سر کویت ای صنم

صورتگری که نقش تو بیند غریب نیست

ای شاهدی که شهد لبان چون قند تو

گرد از نهاد گوشه نشینان برآورد

تا کی کمال را هوس خاک پای تو