به خاک پاش که آن ره بروی من سپرید

چو چشم نیست شما را به چشم من نگرید

غم من است غم او غم مرا مخورید

مرا نخست گدای کمین او شمرید

که نازک است رخ بار از آن طرف مپرید

عجب که عمر گذشت و هنوز بیخبرید

اگر بهشت بجوید به دوزخش بپرید