ز شادیست پر گرچه غمگین وش است

چر یابد نشانی از آن ترکش است

ز خاک درت هر که را مفرش است

گنه کار شایسته آتش است

که نقش تو در نزد خوبی شش است

ولی مور خط لبش دلکش است

که آن نیز جان دارد و جان خوش است