و دل هر دو به هم در سر این سودا رفت

شب تاریک زهی دل که چنین تنها رفت

همه گفتند ولی باد صبا تنها رفت

حیف از آن سرمه که در دیده نابینا رفت

زین دل سوخته دودی است که بر بالا رفت

از تو در صومعه و میکده صد غوغا رفت

صوفیان را همه از سر هوس حلوا رفت