آری این گربه و سوز من و شمع از جائی است

همچو صبحم همه جان مهر جهان آرانی است

که سر زلف پریشان تو خوش ماوانی است

که به هر جانبی از فقه او غوغائی است

دجله رودی است ولی دیده ما دربانی است

عشق با قامت خود باز که خوش بالاتی است

عمر بر باد دهی دل سیهی کج رانی است