هندوی زلف تو آفتاب پرست است

زود بیفتد ز با چو رفته ز دست است

زانکه به دریا فکنده این همه شست است

شاخ گل تازه را همیشه شکست است

مرغ به بانگ بلند گفت که پست است

لطف تو با ما همیشه از سر دست است

شیشه نگه دار از آن حریف که مست است