چه میخواهی ازین رحمت دوائی جو که به گردی

که بیعشقی و بیدردی نباشد شیوه مردی

که چون زر سرخ روبنهاست عاشق را ز رخ دردی

درون ریش درویشی مگر پیموجب آزردی

بگیر از سر نماز خود که در نیت خطا کردی

به عقبی گر به پرسندم که از دنیا چه آوردی

کمال اینها نرا زید که صاحب دردی و فردی