صنما در خط سنبل مه تابان داری

دم عیسی همه از لعل شکر بار دهی

تا سر زلف تو برهم نزند عالم را

ای شه گلرخ شیرین دهن شور انگیز

تشنه شد لعل تو بر خون دل ما هر دم

تا ربانی ز دل سوختگان گوی فرار

ناله زار کمال است چو بلبل شب و روز