که بصد سال عذر نتوان کرد

حلّ آن مشکلاتم آسان کرد

آفتابی ز صبح تابان کرد

پسته را دل زرشک بریان کرد

هر کجا برگذشت ویران کرد

بروی از غمزه تیر باران کرد

خاطر مشک از آن پریشان کرد

نوش دار و زنیش پیکان کرد

دهن او بهیچ مهمان کرد

بحدیثی لبش مسلمان کرد

هر چه این بنده گفت فرمان کرد

هر چه می خواستم همه آن کرد

قامت سرو را خرامان کرد

ماه را شهر بند کتّان کرد

من ندانم چگونه پنهان کرد