سپیده دم بصبوحی شتاب باید کرد

نه درّ ه ایم که با افتاب برخیزیم

نقاب شب زرخ روز چون فرو کردند

درنگ می نکند دور چرخ در بد و نیک

مفّرح دل غمگین اگر همی سازی

زمان خواب دراز از پس است حالی را

چو روشنایی اندر خراب آبادست

به بلفضول اگر عقل با طرب بچخد

چو آب زندگانی از باده می شود روشن

ز گفت و گوی اگر در میانه نگزرید

وگر سماعی ازین هر دو خوشترت باید

سر صدور جهان فخردین که از در او