دور گردون با همه کس بد فعالی می کند

نیست از ما منقطع اسباب ناکامی از آنک

دست او بالاست، بر وی هیچکس را دست نیست

با کس او را مهربانی نیست، هر چ او ناکسیست

هر دم از بهر نثار سمّ اسب هر خری

گه دواج پرنیان بر سفت سگ می اکند

بوریای کهنه از پهلوی ما دارد دریغ

قصد جان می دارد اکنون، روزگار لطف بود

مردمی رفت از جهان آنکس که جوید مردمی

دور دور سفلگانست و خسیسان جلد باش

تا سگان را طوق زرّینست و کسوت ششتری

زشت تر کاری در این ایّام نیکو کاریست

جاهلی را دست می بوسند اندر دست حکم

هر کجا اشراف نادان در تنعّم یافتی

هر که او چون سنگ زیرین سینه مالد بر زمین

یوسفی را می دهد هفده درم گردون بها

کاروان ناجوانمردان فراوان می رسند

تا زبان بند هنر شد حرز بازوی ملوک