هر که در...هلد بغا باشد

وانکه مفسد بود ریم ریشش

بر مزکّی چه اعتماد بود

چون سر محبره ز عشق قلم

بدو تا نان مزوّری سازد

لقمۀ نان خوشیتن نخورد

هم ز ... سو بود فراخ عطا

پشتی برزگر کند همه وقت

کانچنان پشت بسته کو طلبد

دعوی علم چون کند آن خر

شاهدا نرا اگر چه راست کند

چون معدّل بود برای خدا؟

پشت بر هر برادری که کند

هر مزکّی که هست شاهد باز

آنکه در بسترش حرام رود

هر که او عشوه داد و رشوه ستد

آخرالامر دست او روزی

این عجبتر که گر چه هست دو روی

خان لنجان و جوهر ستان نیز

دیدۀ مقعدش مگر کورست

اگرش نیست علّتی همه شب

حشرانگیز روز فتنه کند

تیز در ریش آن مزکّی ککو

هر چه از ناسزا توان گفتن

گفتم او را که مرد دانشمند

گفت مرد آن بود که در همه وقت

تا سر ... خر بوقت نعوظ

تا بصورت معدّل بدروغ

... در ... او نخواهم گفت

بر خطر باد ذات او هر جا

چشم دارم که داردم معذور