بسی بگشت بسرآسمان عالم کرد

عبارت از سخن تست گنج بادآورد

سایه روی شود آفتاب سایه نورد

که خانه خانه گریزان بود چو مهرۀ نرد

من این قضیّه بدانسته ام بعکس و بطرد

چنانکه از دل گرمست صبح را دم سرد

شود هراینه قسمت پذیر جوهر فرد

که تیغ رستم دستان نکرد روز نبرد

بسر بخدمتت ارنیستم نباشم مرد

بخاک پای تو کز آسمان برآرم گرد

چو پرسش از تو بود غم کجا بود در خورد؟

رهی که همچو بهمی بد ز درد با رخ زرد

کنونکه پرسش تو سایه بر سرم گسترد

گشادگیّ دو دست تو پای بندم کرد

که پای بنده ز دست عنای او میخورد

کنونکه عاطفتت پای در میان آورد

بفّر دولتت از پای اندر آمد درد

رسیل موکب جاه تو باد بردابرد