چون از آنجا دهندشان پرواز

جغد پرد به کنج ویرانه

روی هر مرغ در نشیمن اوست

صوفیان از سماع بنشینند

بهر اطعام قوم سفره و خوان

همه چیزی در او به غیر حلال

از فقیران ده گرفته به قهر

که ربوده ست ترک یغمایی

صد ره افزون دگر حوایج آش

داده تردامنان آلوده

کند زانجا به غصب میوه کنان

چون به سفره کنند دست دراز

که فرامش کنند بسم الله

که خورد بیشتر ز همکاسه

کار دندان به معده فرماید

لقمه و چمچمه اش همی شمرد

گوید او را هزار گونه سقط

توبه کن از خلاف سنت زود

لیک سازد بهانه سنت را

لقمه لقمه در آستین و بغل

می برم بهر خانه و خویشان

هر که این لقمه خورد یافت نجات

لیک بر حاضران کند تلبیس

سفره را از میانه بردارند

فاتحه خواند آنگهی اخلاص

نرود از بروتشان بالا

چون نیابد به سوی بالا راه

سبلت و ریششان بیالاید

کار بندند امر فانتشروا

همه با خاطر پراگنده

روی در خوابگاه خویش نهند

نه ز حال سماعشان اثری

اثر رقص ضعف پشت و کمر

ندهد غیر خواب و خمیازه

مایه صد هزار کذب و نفاق

نیست حاجت که من کنم تقریر

آه اگر بگذرد همیشه چنین

و قنا من شرور انفسنا

انتشت من هنات احوال