بی خبر خفته چو کوران و کران!

می رسد بانگ سرود از همه جای

قمری از سرو سهی زمزمه ساز

از نوا گشته جلاجل زن شوق

نه مرید از دم او جسته نه پیر

داده از منزل مقصود نشان

فتح کرده همه ابواب فتوح

کودک آساست، بر آورده خروش

راه صد دل به یک گهنگ زده

به یکی کاسه شده مست رباب

نوبتی، مقرعه بر کوس زنان

کرده بر خفته دلان پرده دری

کرده صد مرده به یا حی زنده

کوه در رقص ازین صوت و صدا

شوق را سلسله جنبانی کن!

گام زن شو به سوی کشور دل!

دامن از طینت آدم افشان!

چاک در خرقهٔ سالوس انداز!

بجه از جسم به آهنگ سماع!

رو نهاده به کمال از نقص اند

دامن افشان ز سر جاه و جلال!