بود مردانه زنی در موصل

همچو خورشید، منث در نام

رو به مهراب عبادت کرده

نه ره خورد به خود داده نه خفت

مالداری ز بزرگان دیار

کس فرستاد به وی کای سره زن!

ز آدمی فرد نشستن نه سزاست

سر نخوت مکش از همسری ام

مهرت ای رابعهٔ مصر جمال

شیر زن عشوهٔ روبه نخرید

که: «مرا گر به مثل بنده شوی،

همگی ملک شود مال توام،

لیک ازینها چو غباری خیزد

حاش لله که به اینها نگرم

پایهٔ فقر بود وایهٔ من

مهر هر سفله کجا گیرم خوی