عمری به سر دویدم در جست و جوی یار :

دادم درین هوس دل ِ دیوانه را به باد

هر سو شتافتم پی ِ آن یار ِ ناشناس

بی آن که خود بدانم ازین گونه بی قرار

رویی شکفت چون گل ِ رؤیا و دیده گفت :

خوش یافتم ، که خوش تر از ین چهره ای نتافت

هر سو مرا کشید پی ِ خویش در به در

شد رهنمای این دل ِ مشتاق ِ بی قرار

وان آرزوی گم شده بی نام و بی نشان

در وادی ِ خیال مرا مست می دواند

از دور می فریفت دل ِ تشنه ی مرا

وانگه که پیش رفتم ، با شور و التهاب

بیچاره من ، که از پس ِ این جست و جو ، هنوز

کو آن که جاودانه مرا می دهد فریب ؟