دیگر این پنجره بگشای که من

به ستوه آمدم از این شب ِ تنگ

دیرگاهی ست که در خانه ی همسایه ی من خوانده خروس

وین شب ِ تلخ ِ عبوس

می فشارد به دلم پای درنگ

دیرگاهی ست که من در دل ِ این شام ِ سیاه

پشت ِ این پنجره بیدار و خموش

مانده ام چشم به راه

همه چشم و همه گوش

مست ِ آن بانگ ِ دلاویز که می آید نرم

محو ِ آن اختر ِ شب تاب که می سوزد گرم

مات ِ این پرده ی شبگیر که می بازد رنگ

آری ، این پنجرخ بگشای که صبح

می درخشد پس ِ این پرده ی تار

می رسد از دل ِ خونین ِ سحر بانگ ِ خروس

وز رخ ِ آینه ام می سترد زنگ ِ فسوس

بوسه ی مهر که در چشم ِ من افشانده شرار

خنده ی روز که با اشک ِ من آمیخته رنگ ...