که با مژده داران داد آمدی

ستم های آن سرنگون برده ایم

دلی در بدر، غرق خون جگر

دلی، کین خون برادر در او

ندانی که نامرد با ما چه کرد

چه خون ها که هر صبحدم ریختند

بر آرد ز سوز جگر شیونی

که ازگریه هم باز می داشتند

بلا برده از طاقت خویش بیش

دلی کش به هر صبحدم کشته اند

که این گریه ها را فرو می خورم

که عمری دلم انتظارت کشید

بگو آنچه بود از نشیب و فراز

که گیری ز خون شهیدان خبر

که جای گل از خاک خون می دمد

دل باغبان تو پر درد شد

پرستو ازین بام ویران گریخت

به سوگ تو گردون سیه کرد رخت

سر بخت بستان گران شد ز خواب

که شد روز روشن چو شام سیاه

درو کرد این کشته را داس مرگ

به جا ماند خاکستری از درخت

سر سرو آزادگی خم گرفت

سر مرد پامال نامرد شد

به دل آتش عشق دیرینه ماند

چراغی ز جان خود افروختیم

بد و نیک گیتی نماند نهان

جهان را به آیین دیگر کنیم

گلی بی غبار غم روزگار

گل و لاله پر کرد دامان دشت

ز شبنم بشوییم رخسار گل

بیا تا ازو گل به دامن بری

ز خون دل خود گل آورده ایم

گلی نو بر آورده خورشید رنگ

که این خون بهای شهیدان ماست

کزو چشم و دل بود خونابه ریز

گره کرد خشم خروشنده مشت

که را پیش سیل است یارای ایست؟

چو انبوه شد کوه را برکند

از آن خیره سر تاج برداشتند

ستمکاره چون تاج شد سرنگون

که از تیر در سینه ترسی نبود

که شمشیر بر خون نیابد ظفر

برادر به خون برادر نوشت

که از دست دل رفت دامان صبر

که غلتید بر خاک این رهگذار

پی شیر می گشت و خون می مکید

ز خون کرده آرایش گیسوان

فروخفت بر خاک خونین کو

پسر غرق خون روی دست پدر

بلرزد دل کوه و پشت زمین

که صد شاخه از من جدا شود چو تاک

که یک عمر در خون و خنجر گذشت

چه می خواند آن مرغ آزادوار

کجا از گل سرخ گیری سراغ؟

که رنگ گل سرخ از خون اوست

ز سرو کهن، خسرو روزبه

در خانه کردم به رویش فراز

گرفتم در آغوش و بوسیدمش

کله برگرفت و قبا برگشاد

ره آمد و رفت بیگانه را

سلاح و کلاهش به نزدیک دست

شب تنگ ما را گل از گل شکفت

پر اندیشه و گرم گفتار بود

دلم از دلیریش نیرو گرفت

ازو هر چه آمخته داری نکوست

وفا را به سر بردی تا پای دار

سرافکندگی ماند با دشمنش

زهی مرد و آن مرگ با افتخار

که مرگش گشاینده ی زندگی ست

که افتاده هم سرفراز است باز

نسیم تو را در هوا می شنید

که بر می دمی ی نهان از نظر

که باد تو اکنون وزیدن گرفت

که باغ تو در چشم او می شکفت

چنین، یادی از خون بلبل کنیم