چیست آن در لب شیرین تو؟ ای ساقی

باده پیش آر که در پای تو در خواهم باخت

درد هجران عزیزان به جهان چند کشیدم

تا سرانجام دل خون شده چون خواهد بود

دور کجدار و مریز است و دلم می لرزد

نه دلی ماند و نه دینی ز پی غارت عشق

رستمی بر سر سهراب یلی می گرید

چشم مستت چه طلب می کند از سایه؟ بگو